Cikël Poezish

-------------------

Grushtdhé

-------------------

 

Atdhé, mëmëdhé, fëmijëdhé,

bukëdhé, ujëdhé, ajërdhé,

mirëdhé, keqdhé,

ridhé, largdhé, afërdhé,

ikjedhé, ardhjedhé, malldhé, asdhé,

thjeshtdhé, mbidhé, nëndhé,

dhé – dheu bré!

I varur, i pavarur, i ndërmjetëm,

i përkohshëm, i jashtëkohshëm, i brendakohshëm,

dhé në dhé, dhé, çka dheu të dha,

dhé, çka dheut i dhe.

 

 

----------------------------------

Sa pa ardhë festat, bir...

----------------------------------------

 

Sa pa ardh festat që rrugës janë nis’, bir,

du me t’than se atyne,

si angjell i bardh ti u ke pri.

 

Matan’ festave asht jeta, bir,

e matan’ jetës asht krijesa e paprekun

n’formën e vet t’parë, si kurr s’e njoftëm.

 

Kur lindim msojm për vdekjen, bir,

e kur vdesim mahena fort mas gjithçkaje lindëm,

tu na marr’ malli për çka na lindi.

 

Sa pa ardh festat, du t’dish bir,

se un jam dheu, uji, ajri yt i par’

e pse ti m’krijove aq t’plot

un asnjiher hyjnis tane s’munem m’u matë.

 

Rashë n’nji hon t’thell me t’sjell n’kët bot’ bir,

po ti u barabite me drit e hyne n’ninzën time,

si agu i heshtun n’ rruzull.

 

Msova m’ u ngjall, bir,

se i strukun n’gjirin tim

ti me përjetsin e hinit m’ke mku.

 

Mba mend, bir,

se edhe kur t’kem ik’ e t’jem ba grimc’

prapë jeta ime mbrujtë prej teje,

t’gjitha i mrrin.

 

Mos u tremb, sa herë bie trupi im, bir,

se edhe kur lshohem ajër, ujë e dhe,

n’fuqi t’shpirtit frymën e baj nyjë.

 

Lindim për të vdekur, bir

po në ktë udhë të gjatë,

veç jetën kemi zgrip, bir.

 

 

-----------------------------------------

Gjeometria e ngrime e motit

------------------------------------------------

 

Qyteti yn asht shejtnia e t’perhumunve,

ai i vuen trajtat e papercaktume t’qiellit t’langt

si gargllitet mbi krye gati me u shkput prej maje

e me na e zgerlaq hijen ton

kaq keq t'lakume,

aq sa mos me dit' gjeometrin e qenies,

aq me na u ndry goja si port e ndryshkun

gjithhere jeta urdhnon me çel udhn.

 

Dridhje t’athta, litar t’thurun

na marrin zhag me rrokullim’

blu, blu e zvetnume

me kthjelltsi n’thelbin tan

trupzohu n’mue sa nji sekond’

tash si bie pa pra hana e plot

e ret marroke t’gushtit

sillen si vajzuke

n’nji kopsht me lule pa emen.

 

T’pafjetmit i kan ba shuk n’dor’

zanin, fjalt e kyçin e ndrydhun.

I rand asht moti,

i rand,

s’ka qepall si e ngre nalt.

A jena prej dheu?

A jena prej brinje?

Jena t’diçkajshem,

jena uj’ humun prej kocke,

kocke si blatohet eshtake,

kocke si veç epet, e nuk din m’u thy.

 

Munem me shkrujt

per i’ rrug t’njohun n’lvore peme,

por padija ime

asht kah m’run prej pjerrsis s’gjanave.

Nuk di! Qe e thash! Nuk du me dit!

Tash po vjen nata

e perbindshat e vegjel

ajo po i shkon n’varg

si kokrra misri t’verdha,

per me stolis epersin e saj mbi gjana.

 

Mshtillet rruga e rrugtarit si pe n’rrokull druni

e muzgu â vet kshu i hirt

tuj u ngjit malit

tuj u dredhu ka pak,

tuj harru krejt se stint zberdhylen

t’pasodituna, t’heshtuna, t’padukshme,

n’autobusin e radhs si lkundet

si vark letre e zbrazun prej menimeve,

pa hart t’rrejshme,

pa erna si fryjn,

pa koh t'varun n'mure t'kres'.

 

 

© Erina Çoku

Blogu : Dars (Klos), Mat - Albania