E TASHMJA, DUKE KUJTUAR TE SHKUARËN

-----

…

-----

Kur unë kam lindur,

Artistët e shanin keqas perëndimin,

Në asht të qiellit kumbimi i zërit të tyre,

Dhe germat prej plumbi ishin asokohe.

Qesh,

Sot po ata shajne kohën e tyre dhe betohen për të kundërtën.

Dhe nekrologjia, perëndim i grisur varet horizontit

Muzgu re përflakur nga diej të shuar dhe të ringjallur.

Hepon në to një rreze të dobët…..

-----------

RETRO

-----------

vjen çasti kur kujtesa i ngjan heshtjes

vizatohet gjithkund e pashqisa

ndijimet një kupolë e qielltë

trupakullt zhvendosen të padukshme

marrin trajtat e hijeve

të stërgjata të shkurtra

struken në këmbët e objekteve të mëdha

frikur më në fund se do t`i rrëmbejnë me forcë

do t`u ngjisin një numër të gjatë në krah

dhe në një dosje të vjetër do t`i kyçin në rafte të mëdha

mes mërmërimave të fjalëve padive të helmëta

degdisur mbase në heshtjen e përtejme të dryneve të ndryshkur.

Kujtesa ngjan me rrugën që ka marrë njëqind emra të rinj

për të mos iu gjetur ai i pari i pagëzimit.

Vjen çasti kur gjithçka bëhet fir

E s`ka mbetur tjetër veç një këlthitje e fortë

kujtese të shkurtër

harrimin ta presë në mes.

--------------------------

KOHEZINXHIRTË

--------------------------

Përshkënditë mureve të gurta

dritë-errësirë.

Prometeu

lidhur në shkëmb

dhimbjet e tij ende pa shterur

ende pa e zgjuar

kthimin tek vetja.

Në gur flatrimi i shpendit kaukaz.

Zemrën e mitit

mbartin krahët

që veç tek vetja gjejnë thesarin.

Gosti të fildishta

lumturi të pakuptimta

muzg në të ikur

kohëzinxhirtë.

Blogu : Dars (Klos), Mat - Albania